Vloeistof/Wijn

Siracusa, Sicilië. Het is zondag en verlaten, een beetje teleurgesteld lopen we terug naar de auto. Op een hoek zien we een klein restaurant met terras met uitzicht op de zee. TL-verlichting, plastic tafels, Italiaanse families… dat moet goed zijn…

De ober komt: “Pronto?”, “Sì, le vongóle per favore”, maar hij kijkt me aan of ik Chinees praat.. dus ik wijs het aan: “vongóle”, hij: “Ah! Vóngole! Sì!”.

Even later komt de pasta, simpel, pure smaken, het ziltige van de zee, de knoflook, het pepertje, wijntje erbij, uitzicht op zee… de hele dag was weer goed, en als ik nog niet verliefd was op dit recept was ik het nu wel.

De nieuwste coppa. Deze maakte ik samen met mijn pa, zijn buurman Bas en Marcel. Van tevoren had ik al bedacht dat ik deze keer iets anders wilde doen dan gebruikelijk. Ik wilde iets met bourbon, dus ik trok mijn kruidenkast open en dit is wat ik ervan gemaakt heb.

Coppa di Parma uit Calabrie is een traditionele rauwe ham soort gemaakt van de procureur (uitgebeende, varkensnek) uit Italië en is bekend vanwege zijn witte edel schimmel en aromatische mantel.

Coppa di Parma met venkel is een heerlijke en onze favoriete variant op de traditionele coppa.

Coppa di Parma, ook wel gewoon “capocollo” genoemd is een Italiaanse rauwe ham gemaakt van de procureur (uitgebeende varkensnek), zoals de naam “capo” (kop) “collo” (nek) al verklapt.

Er zijn veel verschillende soorten coppa’s, maar in allemaal gaat eigenlijk wel wijn en knoflook. In Calabrië maken ze hem met rode peper in andere delen weer met venkel. Dit is de traditionale versie met nootmuskaat, kaneel en jeneverbessen.

Pancetta is een traditionele rauwe speksoort gemaakt van de buik (uitgebeende varkensbuik zonder zwoerd) uit Italië en is bekend vanwege zijn witte edelschimmel en aromatische mantel.

Alweer bijna 10 jaar geleden heb ik bij Martijn Schimmel van Vuur&Rook een workshop worst maken gevolgd. Hier leerden we een hele varkensschouder uitbenen en er vervolgens verse worst van te maken.

Halverwege ging buiten de BBQ aan en ging er een stuk van de schouder op, de borstlap, samen met de eerste worsten. Dat aten we op een broodje en we waren meteen verkocht.

De heerlijke volle smaak van die sappige worsten zorgde ervoor dat ik sinds die tijd nooit meer worsten in de winkel heb gekocht. Je kan worsten prima invriezen, dus ik maak tegenwoordig ongeveer 2 keer per jaar een batch zodat ik altijd wel wat worsten in de vriezer heb liggen.

Een van de lekkerste risotto’s hadden ze bij La Locanda in Heiloo, waar ze met een hele parmezaan aan je tafel kwamen en daar je truffelrisotto doorheen schepten. De kaas smolt door de warme risotto en met een grote lepel schepten ze vervolgens de ristto weer op je bord, vergezeld met hele grote krullen warme parmezaan… Helaas bestaat dit restaurant niet meer. Mocht je een hele parmezaan hebben liggen… dan weet je hoe je hem moet serveren ;-).

We kennen natuurlijk allemaal de klassieke lasagne met tomatensaus, maar deze variant met gamba’s en pesto is ook erg lekker!

Een risotto geboren uit de ingrediënten die we toevallig nog hadden liggen, maar dat proef je er niet aan af!

Zuurkool vond ik vroeger nooit lekker, maar nu is het één van mijn lievelingsgerechten! Dit recept is meesterlijk. Dit is een leuke afwisseling en iets anders dan je normaal vindt met jeneverbessen, maar natuurlijk erg lekker!

We hadden een mooie riesling en het was zomer, “wat zullen we er eens bij eten”? Coc au Riesling natuurlijk! Een gerecht wat makkelijk in de zomer past met de kip en frisse riesling saus.